На Конкурсот за најдобар есеј по повод 80 години од усвојувањето на македонскиот јазик како службен јазик – 5 Мај, ученичката Тијана Атанасова од СОУ „ Јосиф Јосифовски“ ја освои првата награда.
Конкурсот беше распишан од страна на Министерството за образование и наука, а темата на која беше пишуван есејот е: „Мојот македонски јазик – мој идентитет, културно наследство и аманет“ Ментор на ученичката беше професорот Александра Ќаева.
Со внимание, бидејќи тоа го заслужува, прочитајте го есејот на Тијана Атанасова.
Мојот македонски јазик – мој идентитет, културно наследство и аманет
Аз и ти, растевме заедно – јас со првите зборови, ти со вековите зад себе. Во секоја приказна што ја слушав како дете, во секој стих од песните на моите предци, тивко се ткаеше твојата сила. Македонскиот јазик е коренот на моето постоење, „строен и изразит, вистински белег за македонската нација.“ (Б.Конески) Тој е мојата душа, симбол на мојот културен идентитет, мое богатство кое ме прави комплетна и единствена.
Зборот е Бог, бидејќи на почетокот беше зборот… Така започна сè – со зборот, со јазикот, со мислата која доби облик. Македонскиот збор е мојата татковина. Тоа е јазикот на мојот народ, на моите први зборови, на гатанките со кои растев, на народните обичаи. Тој е коренот од кој сум никната, сенката под која растам и ѕвезда што ќе ме води дур сум жива.
Без буквите, говорот би бил невозможен. Нашата азбука е гласот на спомените, чувствата и соништа. Тоа е крвта, последната мисла на сите кои се бореле, верувале и умирале за Македонија.
Убавината на македонскиот јазик се крие во недопрените тишини меѓу зборовите. Во нив ги слушам зборовите на светите Кирил и Методиј, го чувствувам трудот на Климент, духовната и книжевна традиција на Охридската книжевна школа.
Кога во 1945 година македонскиот јазик бил кодифициран, Блаже Конески изјавил: „Ние ништо не создаваме. Ние само завршуваме…“ Затоа што литературниот јазик не е дело на еден човек, туку историски процес, континуитет… мост и подадена рака што нѐ поврзува со светите Кирил и Методиј, со Охридската книжевна школа, со народното творештво, со македонските писатели од 19 век, со Крсте Петков Мисирков, со Блаже Конески…
Ако сакаме да го заштитиме нашиот јазик, мора правилно да го користиме и да го почитуваме. Мојот македонски јазик е аманет, жарник, светост што треба да ја чуваме, да ја негуваме и да ја браниме.
